Prachtig weer en heerlijke kustwandeling

Vanochtend, tijdens het ontbijt, zijn we uitvoerig op de hoogte gebracht van de mentaliteit van de "Welsh people". Deze is vooral naar binnen gericht. Eigenlijk moeten ze niets van toeristen hebben. En waarom niet? Omdat de meeste toeristen Engelsen zijn! En de animositeit jegens de Engelsen gaat heel ver. Hier in Harlech is een kasteel, in de 13e eeuw gebouwd door de Engelsen. Welsh people vertikken het om die reden het kasteel te bezoeken. Als Engeland en Duitsland tegen elkaar moeten voetballen wordt er gejuicht bij ieder doelpunt van de Duitsers. Restaurants zijn zo veel dicht omdat er vooral Engelse toeristen komen. De eigen taal, het Welsh, wordt gekoesterd. Dat is namelijk nog ongeveer het enige wat de Welsh hebben om hun eigen identiteit te behouden. Het Welsh, 'n Keltische taal, staat overigens helemaal los van het Engels. Het is een stand-alone-taal. Er is ook helemaal niets van te maken. De teksten zien er ook onuitspreekbaar uit. Plaatsnamen als Penrhyndeutraeth of Betws-y-coed maken het niet gemakkelijker om je route te onthouden.
Toch hebben we het er maar op gewaagd om een route uit te stippelen over het LLeyn Peninsula, een schiereiland met zandstranden en kliffen. Het was een stralende dag: geen regen (!), strakblauwe lucht en veel zon. Temperatuur bleef nog wel steken op zo'n 17 graden. Maar dat is voor de lokale bevolking geen enkel probleem: ze lopen erbij alsof het 35 graden is.
Wij hebben in ieder geval genoten van een heerlijke wandeling, van de terrasjes in de verschillende dorpjes en de zomerse sfeer hier.
Eten hebben we nu maar ergens anders gedaan, aangezien in Harlech niet zoveel open is. Nu hebben we in ieder geval wel Welsh kunnen eten.
Morgenmiddag met de boot naar Ierland, waar we een paar nachten in een kasteel in Dublin zullen verblijven.