Tuinbouwles, oversteek naar Bali en ziek...

Het is niet altijd rozengeur en maneschijn. Een vervelende keelonsteking heeft wat roet in het eten gegooid, gelukkig maar een klein beetje. We hebben nog wel op onze tweede dag in Kalibaru onze rondleiding met een (gelukkig goed Engels sprekende) gids kunnen doen door Javaanse dorpjes en verschillende soorten plantages: cacao, koffie, rijst uiteraard, nootmuskaat en nog vanalles. Met uiteraard de nodige uitleg. We zijn nogmaals in een tofu”fabriekje” geweest, maar deze zag er heel wat primitiever uit dan het vorige fabriekje waar we waren. Na de wandeling had ik de pijp goed leeg en heb, net als de dag ervoor een stevige middagdut gedaan. Voor Ineke natuurlijk dé kans om lekker rustig aan het zwembad een boek te kunnen lezen. De middagdutjes hadden nog niet het gewenste effect, dus moest er iets beters verzonnen worden. Op weg naar Bali is onze chauffeur gestopt bij een apotheek en daar wisten ze precies wat ik nodig had: een antibioticakuur. En gelukkig kun je die hier gewoon kopen, daar hoeft geen dokter aan te pas te komen. Een vijfdaagse kuur ingeslagen, plus nog wat zuigtabletten voor de keel en een ladinkje paracetamol. Het kost een paar centen (maar liefst 3 euro alles bij elkaar), maar dan heb je ook wat. Gelukkig begint de antibiotica na één dag al z’n werk te doen en voel ik me alweer een stuk beter. Jammer is wel dat ik niet heb kunnen genieten van al het overheerlijke eten hier, want m’n eetlust is behoorlijk verdwenen (kan ook als voordeel beschouwd worden…).
Daarnaast beging ik ook nog de stommiteit om op een verkeerde manier een koffer op te tillen. Au, mijn rug. Niet ernstig, maar wel vervelend. Vanochtend stond er eigenlijk een snorkeltrip op het programma, maar die kwam nog een dag te vroeg, ook gezien mijn keelonsteking. Gelukkig hebben we deze trip naar morgenochtend kunnen verplaatsen. Zodoende hadden we vanochtend tijd om in ons eigen tempo een flinke strandwandeling te maken. Daarna kon ik meteen terecht bij een masseuse, die ik mijn probleem met de rug had voorgelegd. Voor haar blijkbaar een uitdaging, want ze leefde er zich flink op uit. En het lijkt nog te werken ook, dus ik heb alle vertrouwen in het snorkelen morgenochtend.
Het zal duidelijk zijn we inmiddels op Bali zijn aangekomen. De oversteek ging wonderbaarlijk snel. Onze chauffeur had aangegeven dat we op 1 ½ uur moesten rekenen met wachten erbij. We waren echter vanaf de aankomst bij de ferry binnen een half uur aan de andere kant. Het eerste wat opviel waren de vele politieagenten bij het aan wal gaan. Een aantal houden je aan en dan is het de bedoeling dat je ze wat geld toestopt en dan kun je doorrijden. Tot de volgende agent die je aanhoudt. En dat volstrekt willekeurig. Dat geld verdwijnt gewoon in eigen zak. Hoezo corruptie? Voor onze chauffeur was het inmiddels de gewoonste zaak van de wereld. Gelukkig voor ons zat dit alles bij de prijs inbegrepen. Verder viel de rust op de weg op. Hier is nog geen 10 procent van de drukte die we op Java zagen. Een hele verademing. Op verschillende plekken langs de weg zaten groepjes apen het verkeer te observeren. Bij aankomst bij het hotel, een half uurtje nadat we van de boot afwaren, bleek daar een Hindoeceremonie bezig, met veel mooie kleding en een heleboel muziek. Het vorige hotel was erg mooi en luxe, dit hotel overstijgt dat echter nog ruimschoots. Hotel is eigenlijk ook niet het goede woord. Het zijn allemaal cottages, erg mooi en luxe ingericht. En de entourage maakt het helemaal compleet, met een prachtig strand met fijn, zwart lavazand, en heerlijk zeewater (29 graden). Daarnaast nog een paar zwembaden en restaurants, dus over ons hoeft niemand zich zorgen te maken. En rug en keel zijn zich ook aan het herstellen, dus niets staat onze snorkeltrip van morgenochtend nog in de weg…….