Bye bye Swaziland and hello Indian Ocean

Na voor de laatste keer uit ons hutje te zijn gekropen konden we gisterochtend weer vertrekken richting Zuid-Afrika. De grensformaliteiten verliepen weliswaar chaotisch, maar vlot. We hebben er weer heel wat stempels bij. Zelfs op een soort van post-it moesten we ons nummerbord schrijven en daar werd een dikke stempel opgezet. Waarvoor? Geen idee, want het briefje konden we gewoon meenemen.
In Swaziland zagen we nog behoorlijk wat dorpjes die echt alleen maar uit ronde, rieten hutjes bestonden, verder helemaal niks. Alsof ze zo uit een plaatjesboek van 50 jaar geleden waren gehaald.
En verder heel veel loslopend vee en mensen die langs de weg lopen. Dat laatste zien we trouwens in Zuid Afrika ook.
Al vroeg in de middag kwamen we aan op onze nieuwe bestemming, St. Lucia. Een toeristisch dorpje van 500 inwoners, waarbij vergeleken Westervoort een bruisende stad is. Ongeveer 200 meter restaurantjes en wat vage winkeltjes en voor de rest alleen recht toe, recht aan straten met huizen, omringd door enorme hekken met prikkeldraad erop. Ik snap niet dat hier iemand wil wonen. De omgeving daarentegen is fantastisch. Aan de ene kant de Indische Oceaan, met prachtige stranden. Aan de andere kant een enorm Wetland Park, met veel bijzonder wild. Vanochtend hebben we een boottocht gemaakt door een deel van het Wetland Park. We hebben daarbij vooral heel veel nijlpaarden gezien en wat krokodillen. Daarnaast veel vogels, mangrovebos en allerlei andere tropische bezienswaardigheden. Vanmiddag zijn we op eigen houtje het Wetland Park ingegaan en genoten van de stranden, het wild en de prachtige natuur.
Mocht je ooit om een vakantiebestemming verlegen zitten, Zuid-Afrika is echt een absolute aanrader.
Morgen gaan we nog eens een poging wagen om een luipaard te vinden, de enige van de Big Five die we nog niet gezien hebben…