Vancouver Island, beachcottage en hondenhaar…

12.50 uur vertrok onze boot vanuit Horseshoe Bay (Vancouver) naar Nanaima op Vancouver Island. Dus we hadden alle tijd om rustig aan te doen. Het ritje naar de boot was nog geen 3 kwartier. De overtocht zelf was 1 uur en 3 kwartier. ‘n Tip voor mensen die last hebben van zeeziekte: neem ongeveer een uur van tevoren ‘n gingerpilletje en je hebt nergens meer last van. Althans, voor Ineke werkt het. Normaal gesproken kan ze al ziek worden van het kijken naar ‘n boot, maar gelukkig heeft ze nu helemaal nergens last van gehad, het gingerpilletje dus.
Na aankomst op Vancouver Island moesten we nog zo’n 140 km. rijden naar onze volgende bestemming, Campbell River. ‘n Plaatsje halverwege het eiland, aan de oostkust. Omdat we nog tijd genoeg hadden kozen we voor de Oceanside Route, altijd leuker dan de highway. Alleen op dit stuk al vele bald eagles (Amerikaanse zeearend oftewel witkopadelaar) gezien. Prachtige vogels met een spanwijdte van zo’n 2 meter.
Ongeveer 15 km. voor Campbell River kwamen we bij onze bestemming: een prachtige suite, letterlijk aan het strand met het uitzicht op zee en de eilanden en het vasteland met besneeuwde bergtoppen in de verte. Bald eagles vlogen af en aan. Het was gewoon zonde om weg te gaan om ergens iets te gaan eten. Dus hebben we maar een pizza gehaald (ieder ‘n kleintje en zelfs die konden we al niet op) en verorberd op het balkon. Ondertussen zorgde de avond voor een geweldig mooie zonsondergang.
Ondertussen was het 12 uur geworden en tijd om naar bed te gaan. Ineke sloeg het dekbed van het enorme bed open en werd onaangenaam verrast door een heleboel zwarte haartjes op de lakens. Hondenhaar…. Getverderrie!!! Dus heb ik maar de zaklamp gepakt en de weg gezocht naar de woning naast ons, waar de eigenaresse van deze suite woont. Na enkele malen aanbellen hoorde ik wat gestommel en een slaperig hoofd kwam vragen wat er aan de hand was. Ze schrok zich wezenloos bij het horen van mijn verhaal. Even later stonden we dus met zijn allen het bed te verschonen, terwijl zij maar excuses bleef maken en bleef uitleggen hoe het nou gekomen was. ‘n Vriendin van haar had tijdens haar afwezigheid voor hondenoppas gefungeerd en gebruik gemaakt van de suite. Alleen verzuimd om het bed te verschonen. En de eigenaresse had het allemaal niet meer gecheckt, omdat ze die vriendin blindelings vertrouwde. Hoe dan ook, het probleem werd opgelost en we hebben alsnog heerlijk geslapen. Morgen wacht ons een dagje op zee met hopelijk veel wildlife……