Alpujarras, bijzonder onderkomen en muziekavond

Bij het uitchecken hebben we de gelegenheid te baat genomen om ons ongenoegen kenbaar te maken over het appartement. Niet dat we de indruk hadden dat het veel uitmaakte, maar wij konden onze frustratie tenminste even kwijt.
Hoe anders was het volgende onderkomen. Dat was in Bubion, een klein wit dorpje van 300 inwoners in de Alpujarras, een prachtig gebied aan de zuidrand van de Sierra Nevada. Na wat moeizaam sms-berichtjes kwamen we in contact met Maria. Maria is een oudere, hyperactieve en hypervrolijke mevrouw, die in haar jongere leven veel gereisd heeft en langere tijd in India heeft gewoond. Alles wat ze daar bij elkaar vergaard heeft, heeft ze meegenomen en in haar huis gezet. Alleen, ze woont nu niet meer in dat huis, want ze heeft een vriend, bij wie ze ingetrokken is. Dus verhuurt ze haar huis met alles er op en er aan, aan mensen zoals wij dus. Het is een woning van drie verdiepingen, van beneden naar boven: keuken, woonkamer, slaapkamers. En iedere verdieping is een bonte mengeling van kleuren, (aziatische) snuisterijen en schilderijen. Voorzien van alle moderne gemakken. Heel erg bijzonder dus, maar wel leuk!
Na ons geïnstalleerd te hebben was het tijd voor een wandelingetje en een tukje. In het huis was zelfs een uitstekende wifi-verbinding, waardoor ik live Vitesse kon kijken. We hadden gezien dat er verderop in de straat 's avonds een optreden van een zangeres en een gitarist zou zijn. We kwamen terecht in een overvolle, maar supergezellige bar. Het optreden was geweldig, de sfeer goed en de drank heerlijk.
De volgende ochtend heerlijk uitgeslapen. De weersverwachting had aangekondigd dat het bewolkt zou zijn en dat klopte ook. Alleen hing de bewolking onder ons in het dal. Een prachtig gezicht. Wij zaten volop in de zon en het was gewoon weer warm. Een mooie dag dus voor een mooie wandeling, na het paasontbijt natuurlijk. Want we zouden bijna vergeten dat het Pasen is. Paasdag telt hier eigenlijk nauwelijks meer, tweede Paasdag kennen ze niet eens. Alles speelt zich af in de week vóór Pasen. De wandeling bracht ons naar het dorpje Capileira, iets verderop. Traditiegetrouw verdwaalden we weer eens en was het af en toe best pittig om de lastige afdalingen en beklimmingen te bedwingen. Maar uiteindelijk kwam natuurlijk alles toch goed en na zo'n pittige wandeling zijn de tapa's en de drank extra lekker.
Vanavond nog een lekkere maaltijd opzoeken en misschien is er wel weer een optreden ergens; zou leuk zijn.
Morgen gaan we iets verder naar het zuiden, naar Frigiliana, onze laatste stop voordat we donderdag weer huiswaarts keren.