Heliconia Island, veel vogels en verkeerde route
Door: John en Ineke
Blijf op de hoogte en volg John en Ineke
26 Februari 2016 | Costa Rica, Puerto Viejo de Talamanca
De indrukken hier zijn zo overweldigend dat ik er niet altijd meer toe kom om deze blog consequent bij te houden. Het is inmiddels alweer eergisteren dat ik in alle vroegte, rond zonsopkomst, opstond om de nieuwe omgeving te verkennen. De eerste gewaarwording die ik opdeed waren de muggen. Tot nu toe hadden we er verrassend genoeg niet veel van gemerkt, maar dat werd nu in korte tijd razendsnel ingehaald. Toch maar even terug om de muggenspray aan te breken.
Ruim een uur kon ik genieten van het eiland. Voor een deel is het een prachtig ontworpen tuin, voor een deel is het gewoon wildernis. Beiden even mooi. En er zitten vooral heel veel vogels, kleurige vogels. Er schijnt ook nog ander wild te zitten, maar dat heb ik toen nog niet kunnen ontdekken. Mogelijk dat dat bij de geplande avondtour anders is.
Na het tamelijk Nederlandse ontbijt vertrokken we richting National Park Braulio Carillo voor een wandeling; een beetje activiteit kan geen kwaad. Bovendien was het redelijk dicht in de buurt, aan de doorgaande weg naar San José. Dus hoe moeilijk kan het zijn om de ingang te vinden… Maar als ze hier in Costa Rica ergens niet goed in zijn, dan is dat wel de bewegwijzering. En als je eenmaal fout zit, kun je vaak niet zomaar even ergens keren. Kortom, we hebben de ingang van het park gemist en voordat we het goed en wel in de gaten hadden reden we door de buitenwijken van San José. Omkeren was geen optie, want in de andere richting stond een kilometers lange file voor de tolweg. Uiteindelijk kwamen we, aan de andere kant van het park, bij een andere ingang uit. Dus onze hike konden we toch nog wel maken. Maar daarna terug. Gelukkig hebben we een GPS, die ons de “snelste” route aangaf en die we dus maar blindelings volgden. Tot onze verbazing reden we even later echter weer door de buitenwijken van San José. Maar uiteindelijk kwamen we toch op een weg die de goede richting op ging. Tijd om even snel wat te eten en dan door. Tenslotte stond er nog een avondtour op het programma om 7 uur. Volgens de GPS hadden we nog zeker een half uur speling.
Het Costa Ricaanse verkeer, en dan met name de talloze vrachtauto’s, werkte niet echt mee aan onze drang om door te rijden. Bovendien is het hier om 6 uur hartstikke donker. De wegen zijn bochtig, lijnen op de weg kennen ze niet. Er fietsen en lopen veel mensen op de weg en die zijn allemaal zonder uitzondering onverlicht. Levensgevaarlijk dus. Costa Rica heeft dan ook erg veel verkeersslachtoffers.
Maar het zag er naar uit dat we het nog redelijk makkelijk zouden halen. Tot 300 meter voor de afslag naar ons B&B. Precies daar was een ongeluk gebeurd. En in Costa Rica, zo hebben we ons laten vertellen, wordt het verkeer dan volledig stilgelegd, totdat politie, ambulance, brandweer en zelfs de verzekering helemaal klaar zijn met hun werk. Haast maken ze daar niet mee. Meer dan een uur hebben we daar stilgestaan. En dus de avondtour gemist. Gelukkig kregen we later op de avond nog een gratis, verkorte versie. Daarbij hebben we nog wel een luiaard gespot, een vogelspin in zijn holletje en een van de beroemde kikkertjes van Costa Rica.
Gisterochtend hebben we na het ontbijt en nog heel veel foto’s afscheid genomen van de eigenaars van het B&B. Zij gaan binnenkort, na 8 jaar Costa Rica, weer terug naar Nederland. Zij zijn begin januari overvallen, waarbij geprobeerd is de eigenaresse te molesteren. Gelukkig heeft de eigenaar de overvallers met zijn geweer kunnen verjagen, maar de impact van zoiets is groot. Voor hen was het de bekende druppel, na wat tegenslagen vorig jaar door overstromingen.
Onze weg voerde ons naar de Arenal vulkaan, naar de westkant van het land. We hebben hier een suite boven op een berg, omringd door regenwoud, met prachtig uitzicht op de vulkaan. Dat laatste weet ik van gisteren, want nu, terwijl ik dit schrijf, valt de regen met bakken uit de lucht en is er geen vulkaan te zien. Als het zo blijft wordt het geen wandeling vandaag, maar het kan hier binnen 10 minuten veranderen, zeggen ze. Als ik zo naar buiten kijk geloof ik daar niets van….
Ruim een uur kon ik genieten van het eiland. Voor een deel is het een prachtig ontworpen tuin, voor een deel is het gewoon wildernis. Beiden even mooi. En er zitten vooral heel veel vogels, kleurige vogels. Er schijnt ook nog ander wild te zitten, maar dat heb ik toen nog niet kunnen ontdekken. Mogelijk dat dat bij de geplande avondtour anders is.
Na het tamelijk Nederlandse ontbijt vertrokken we richting National Park Braulio Carillo voor een wandeling; een beetje activiteit kan geen kwaad. Bovendien was het redelijk dicht in de buurt, aan de doorgaande weg naar San José. Dus hoe moeilijk kan het zijn om de ingang te vinden… Maar als ze hier in Costa Rica ergens niet goed in zijn, dan is dat wel de bewegwijzering. En als je eenmaal fout zit, kun je vaak niet zomaar even ergens keren. Kortom, we hebben de ingang van het park gemist en voordat we het goed en wel in de gaten hadden reden we door de buitenwijken van San José. Omkeren was geen optie, want in de andere richting stond een kilometers lange file voor de tolweg. Uiteindelijk kwamen we, aan de andere kant van het park, bij een andere ingang uit. Dus onze hike konden we toch nog wel maken. Maar daarna terug. Gelukkig hebben we een GPS, die ons de “snelste” route aangaf en die we dus maar blindelings volgden. Tot onze verbazing reden we even later echter weer door de buitenwijken van San José. Maar uiteindelijk kwamen we toch op een weg die de goede richting op ging. Tijd om even snel wat te eten en dan door. Tenslotte stond er nog een avondtour op het programma om 7 uur. Volgens de GPS hadden we nog zeker een half uur speling.
Het Costa Ricaanse verkeer, en dan met name de talloze vrachtauto’s, werkte niet echt mee aan onze drang om door te rijden. Bovendien is het hier om 6 uur hartstikke donker. De wegen zijn bochtig, lijnen op de weg kennen ze niet. Er fietsen en lopen veel mensen op de weg en die zijn allemaal zonder uitzondering onverlicht. Levensgevaarlijk dus. Costa Rica heeft dan ook erg veel verkeersslachtoffers.
Maar het zag er naar uit dat we het nog redelijk makkelijk zouden halen. Tot 300 meter voor de afslag naar ons B&B. Precies daar was een ongeluk gebeurd. En in Costa Rica, zo hebben we ons laten vertellen, wordt het verkeer dan volledig stilgelegd, totdat politie, ambulance, brandweer en zelfs de verzekering helemaal klaar zijn met hun werk. Haast maken ze daar niet mee. Meer dan een uur hebben we daar stilgestaan. En dus de avondtour gemist. Gelukkig kregen we later op de avond nog een gratis, verkorte versie. Daarbij hebben we nog wel een luiaard gespot, een vogelspin in zijn holletje en een van de beroemde kikkertjes van Costa Rica.
Gisterochtend hebben we na het ontbijt en nog heel veel foto’s afscheid genomen van de eigenaars van het B&B. Zij gaan binnenkort, na 8 jaar Costa Rica, weer terug naar Nederland. Zij zijn begin januari overvallen, waarbij geprobeerd is de eigenaresse te molesteren. Gelukkig heeft de eigenaar de overvallers met zijn geweer kunnen verjagen, maar de impact van zoiets is groot. Voor hen was het de bekende druppel, na wat tegenslagen vorig jaar door overstromingen.
Onze weg voerde ons naar de Arenal vulkaan, naar de westkant van het land. We hebben hier een suite boven op een berg, omringd door regenwoud, met prachtig uitzicht op de vulkaan. Dat laatste weet ik van gisteren, want nu, terwijl ik dit schrijf, valt de regen met bakken uit de lucht en is er geen vulkaan te zien. Als het zo blijft wordt het geen wandeling vandaag, maar het kan hier binnen 10 minuten veranderen, zeggen ze. Als ik zo naar buiten kijk geloof ik daar niets van….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
