Omgeving Kanchanaburi

Bijzondere markt, floating tourist trap, ingewikkeld geloof, watervallen en ’n stukje geschiedenis

Bij ons, in het Westen, “betrappen” we iemand wel eens op wat bijgeloof. Bijvoorbeeld dat het getal 7 een geluksgetal is of iets dergelijks. Het Boeddhisme hangt aan elkaar van dit soort bijgeloof, met dat verschil dat dat hier niet als bijgeloof gezien wordt, maar als geloof. Iedere auto heeft voorin wel een klein boeddhabeeldje staan. Overal kun je wel een of ander soort offer brengen. Denk daarbij aan: je naam op een zilveren of gouden plaatje schrijven en bij een boeddhabeeld hangen, een bloem kopen en offeren, muntjes in een automaat gooien, waarna een mechanische boeddha je toekomst voorspelt en ga zo maar door. Het lijkt soms wel een kermis, waar je van alles kunt kopen om dat vervolgens weer te offeren. Voedselpakket kopen dat dan weer wordt meegenomen door een monnik. En alsof dat nog niet genoeg is worden ook je dagelijkse activiteiten voor een groot deel bepaald door je geloof. Iedereen heeft een eigen kleur, die het meeste voorspoed zal brengen. Dat kan best een andere kleur dan je lievelingskleur zijn. Wat die kleur is wordt weer door andere factoren bepaald, waarvoor je weer moet betalen om daar achter te komen. En die gunstige kleur kan ook nog eens per jaar, maand, week verschillen. Onze reisgids had nu bijvoorbeeld een paarse portemonnee, omdat haar gezegd was dat ze dan minder geld zou uitgeven. Maar zo had ze dus al portemonnees in tig verschillende kleuren. Terwijl ze dit allemaal uitlegde, lag ze zelf regelmatig in een deuk van het lachen over zoveel verschillende aspecten van het geloof. Maar ze deed wel overal aan mee. En overal moet voor betaald worden, niet veel, maar toch….
Dit vertelde onze reisgids ons allemaal op onze 3 daagse trip door de provincie Kanchanaburi. Deze trip begon met een bezoek aan de beroemde trainmarket. Ooit heeft de Thaise regering een spoorlijn aangelegd, dwars door een dorp, over de markt, in de veronderstelling dat de oorspronkelijke bevolking wel plaats zou maken. Deze weigerden echter te vertrekken en de dagelijkse markt bleef gewoon doorgaan. Met als gevolg dat de trein nu letterlijk midden door die markt rijdt. Goederen worden iedere keer weer even een metertje naar achteren gehaald en de luifels worden even ingeklapt, zodat de trein er tussendoor kan. Veel goederen liggen dusdanig laag, dat de trein ze niet raakt en die blijven dus ook gewoon liggen. En als de trein voorbij is, gaat alles weer terug op zijn plek. Inmiddels is dit een toeristische attractie geworden, wat de echtheid van de markt ook wel erg veel beïnvloed heeft. Maar toch erg leuk om een keer gezien te hebben.
Na deze trainmarket werden we vergast op een bezoekje aan de “wereldberoemde floating market”. Met de nadruk op “vergast”. De ergste tourist trap die ik ooit gezien heb. Het waren vooral de toeristen die in een bootje rondgevaren werden door de grachten, waar ooit alleen de kooplui met hun handelswaren rondvoeren en hun waren verkochten. Ooit werden deze bootjes met een peddel voortbewogen, nu waren er veel bootjes met als aandrijving een oude, zware dieselmotor uit een vrachtwagen. Het gevolg hiervan was een enorm lawaai, stinkende uitlaatgassen in de hitte en een kakofonie aan geluiden in een voortdurend tegen elkaar aanbotsende massa bootjes. Geen succes….
De aankomst, later op de dag, in ons drijvend hotel op de Kwai was dan ook een verademing. Heerlijk relaxen in hangmat of ligstoel, je met de stroom mee laten drijven door de rivier en ’s avonds heerlijk eten in een geweldige ambiance. En later met de junglegeluiden op de achtergrond lekker in slaap vallen. ’s Ochtends alweer redelijk vroeg op pad voor een bezoek aan de Erawan watervallen. Je kunt er in zwemmen, maar ook de klimtocht naar boven maken, zodat je de 7 niveaus allemaal kon zien. We hebben voor het laatste gekozen, maar zijn niet verder gekomen dan 5 niveaus. Daarna nog wel lekker met de voetjes in het heerlijke water gehangen.
’n Treinritje over de Death Railway en een kort busritje brachten ons naar ons volgende onderkomen, weer aan de Kwai. De volgende dag hebben we van daaruit de Bridge on the River Kwai en het oorlogsmuseum bezocht ter ere van de slachtoffers van de bouw van de beruchte spoorlijn naar Birma. Onder erbarmelijke omstandigheden werden krijgsgevangenen door de Japanners gedwongen deze spoorlijn aan te bouwen. Naast krijgsgevangen werden ook Thaise en Birmese arbeiders ingezet. In totaal hebben de bouwwerkzaamheden aan ongeveer 115.000 arbeiders het leven gekost. 15.000 van hen waren krijgsgevangen, waaronder ongeveer 3000 Nederlanders (voornamelijk KNIL-militairen). ’n Indrukwekkend stukje geschiedenis, gesymboliseerd door de grote begraafplaats met o.m. 1900 Nederlandse militairen.
Hiermee werd onze trip door de regio Kanchanaburi afgesloten. We werden keurig bij ons hotel in Ayatthuya afgezet, waar we de volgende 2 nachten zullen verblijven, om dan met de nachttrein naar Chiang Mai af te reizen.