Barrytown

Ruige stranden, pannenkoeken en exploderend water.

Eén van de prachtigste stranden van Nieuw-Zeeland. Zomaar, vlak voor je onderkomen. Motukiekie Beach, een jaar geleden al uitgezocht. En nu zitten we er gewoon. We waren er net op tijd om de Nederlandse eigenaar en zijn vrouw uit te zwaaien. Zij wonen in Christchurch en verblijven af en toe in hun strandhuis. Zij bewonen dan de bovenverdieping en de AirBnb-gasten de hele benedenverdieping. Wanneer ze er niet zijn mag van het bovenbalkon gebruik gemaakt worden. Alle verwachtingen werden overtroffen. We kwamen op precies het goede moment aan, namelijk vlak voor eb. Dan is namelijk het strand toegankelijk. Na ons snel geïnstalleerd te hebben, zijn we de trappen afgegaan naar het strand. Bij eb een prachtig, breed rots- en zandstrand. Talloze rotsformaties rijzen uit het water omhoog. Eén onmiskenbaar een liggende leeuw, een ander duidelijk een mannenhoofd. Deze laatste heeft ook een naam: “The Maori-head”. Prachtig gevormde rotsen op het strand, stenen en geulen. Fel oranje zeestermen, met 12 armen, hadden zich vastgezogen aan de rotsen. We kwamen ogen en oren tekort om alles in ons op te kunnen nemen. ’s Avonds, na het eten, zijn we zelfs nog teruggeweest om te genieten van een prachtige zonsondergang. De dag kon, net als alle andere dagen, niet meer stuk. Kent Nieuw-Zeeland dan geen enkel nadeel. Jawel, duizenden zelfs. En ze heten sandflies. Hele kleine, 3 mm grote zwarte vliegjes of muggen. En ze bijten, met z’n allen tegelijk. Het gevolg daarvan is dagenlange jeuk en bultjes. Je kunt je er bijna niet tegen beschermen. DEET zou zo’n 6 tot 8 uur moeten helpen, maar volgens mij wordt er bedoeld dat het (heel misschien) alleen tussen 6 en 8 uur helpt. Hoe dan ook, wij zijn allebei hartstikke lek geprikt, voeten, armen, handen, nek. Het leed wordt gelukkig verzacht door al het moois wat we hier zien.
Voor de tweede dag van ons verblijf hier hadden we pannenkoeken op het menu staan. In rotsvorm wel te verstaan. Een geologisch verschijnsel waarbij een heleboel dunne laagjes steen als pannenkoeken op elkaar zijn gestapeld, the pancake rocks. En daar tussenin bevonden zich de zgn. blowholes. Ruimtes, gaten die zijn ontstaan tussen de rotsen en waar bij vloed het water met zo’n kracht in wordt gestuwd dat het er als het ware aan de bovenkant uit spuit, met veel gedonder. Kortom spectaculair! Inmiddels begon het langzaamaan weer eb te worden, waardoor het strand voor ons huis weer toegankelijk werd. Een urenlange wandeling maakte ons verblijf in Barrytown helemaal compleet. De sandflies namen we maar voor lief. Morgen gaat de reis verder naar Takaka, een plaats in de buurt van het Abel Tasman NP. Weer een totaal andere omgeving….