Rotorua

Sissende stoom, spuitende geisers, pruttelende modder, stinkende dampen en blije Maori’s.

Op weg van Tongariro NP naar Rotorua kregen we alvast een voorproefje van wat ons te wachten stond in Rotorua. Dicht bij Taupa ligt een park met de naam “Craters of the moon”. Deze naam roept bepaalde associaties op, maar die kwamen niet overeen met de werkelijkheid. Wel zagen we onze eerste blubberende modder en sissende stoomgaten. Overal rookpluimen in een grotendeels met struiken begroeid landschap (en die heb je op de maan volgens mij niet). Bijzonder om te zien. Maar nog niet zo bizar als wat we de dagen erna in Rotorua zagen. Het hele stadje is gebouwd op een stuk grond waar de geothermische activiteit erg hoog is en dat is ook op veel plaatsen te zien. In parken zijn stukjes grond afgezet, met daar middenin een gat waaruit hete stoom ontsnapt of borrelend water te zien is. De economie van dit stadje is overigens ook gebouwd op dit fenomeen. En niet te vergeten op het gelijknamige meer. Daarnaast is Rotorua het centrum van de oorspronkelijke Maori-bevolking. En ook dat is terug te zien in de toeristische activiteiten. Deze beide ingrediënten maakten onze dagen in Rotorua tot een mooie en bizarre ervaring.
2 Grote parken met geothermische activiteit hebben we bezocht, Te Puia en Wai-o-tapu Thermal Wonderland. De eerste dag was het wat regenachtig weer. Dit verhoogde de sfeer echter wel. De geisers waren erg indrukwekkend, zeker met de donkere lucht op de achtergrond. Verder veel bizarre rotsformaties en kleuren die bleven intrigeren. Maar er was meer dan alleen vulkanische activiteit: er was ook wat achtergrondinformatie over de Maori’s, met een nagebouwd dorpje en er was, jawel, een kiwi-opvangcentrum. De kiwi is weliswaar de nationale vogel van NZ, maar je ziet hem niet. Omdat het een nachtvogel is, maar vooral ook omdat hij bijna niet meer voorkomt. Maar hier hadden ze er eentje. Zo hebben we toch nog een kiwi gezien op onze reis (naast de NZ’ers en de vruchten die ook kiwi worden genoemd). De tweede dag was het heerlijk, zonnig weer en dat kwam het kleurenspel van het Wai-o-tapu park zeer ten goede, want dat is het grote verschil met het eerste park. Hier waren nog veel meer verschillende kleuren zichtbaar, ontstaan door afzettingen van mineralen en gesteentes. Dit leverde wonderlijke en vooral bizarre beelden op, maar o zo mooi.
In Rotorua mag een bezoek aan een Maori-dorp niet ontbreken. Dat hadden we dus de eerste avond ook gedaan, compleet met (dans)voorstelling en achtergrondinformatie en niet te vergeten een zgn. hangi-maaltijd. Een hangi-maaltijd wordt bereid onder de grond. Een kist, met daarin de gerechten, wordt urenlang in de hete grond begraven en zo wordt het eten klaargestoomd. Het smaakte in ieder geval prima. Alle informatie en voorstellingen waren leerzaam, onderhoudend en werden met plezier uitgevoerd. Met de bizarre haka natuurlijk als afsluiter. Kortom, Rotorua is ons uitstekend bevallen en wat betreft de stank van al die blubberende modder en dampen, die was er wel, maar viel heel erg mee. Je went er snel aan.
Morgen gaat onze reis door naar onze alweer laatste bestemming, de Coromandel….