Jeeptour naar de Bromo en een Hindoestaans dorpje

Het hotel hebben we overleefd. Om half 8 werd ons ontbijt op het tafeltje voor de deur gezet. En wat voor een ontbijt: 2 hele tosti’s met kaas en een kop koffie met voetenbad. Maar het moet gezegd: het bed was goed, de douche was goed en de koffie ook. Dus aan de meest noodzakelijke voorwaarden was voldaan. Tegenover het hotel zat een soort van bakkerij, die goed leek te draaien. Hoe zou dat nou komen? Wij hebben daar ons ontbijt maar aangevuld. En onze chauffeur getrakteerd op een lekker broodje. We waren in de veronderstelling dat hij ons vandaag zou gaan verlaten, maar in zijn gebrekkige Engels wist hij ons duidelijk te maken dat hij nog mee zou gaan tot aan het eerste hotel in Bali. Dat betekent dus dat hij nog vijf dagen tot onze beschikking staat. Daarna kan hij pas weer naar huis in Yogyakarta, 20 uur rijden. Dan is hij dus een dag of 8, 9 van huis weggeweest om ons een beetje door Indonesië te vervoeren. Hij is overigens een erg geschikt en prettig persoon, die duidelijk geïnstrueerd is hoe hij met zijn cliënten moet omgaan. Iedere keer als we ergens aangekomen zijn trekt hij zich bescheiden terug en ontmoet altijd weer bekenden, meestal ook chauffeurs.
Vanochtend gingen we dus op weg naar het overstappunt voor de jeeptour, die door een andere organisatie verzorgd werd. Onze bagage werd door onze chauffeur naar ons volgende hotel gebracht.
De jeeptour heeft ons flink door elkaar gerammeld, was spectaculair en toonde ons bizarre beelden. Op een gegeven moment kwamen we in een Hindoestaans dorpje, hoog in de bergen, waar de hele bevolking uitgelopen leek om mee te helpen met het bouwen van een soort van tent voor een feest een dezer dagen. We hebben het allemaal een poosje staan uitkijken en kregen uitleg van een Engelssprekende man die nog gauw als gids voor ons opgetrommeld was toen we vertrokken. De bevolking in dat dorpje was trouwens wat afstandelijker dan wat we eerder meegemaakt hadden. Daarna begon eigenlijk het echt spectaculaire deel van de tour. De weg werd steeds smaller en slechter. We werden flink door elkaar gerammeld. Totdat we helemaal beneden bij een enorme lavavlakte aankwamen. Het was behoorlijk zwaar bewolkt waardoor de vulkanen niet altijd even goed zichtbaar waren. Maar die wolken maakten het beeld wel spectaculair. Op plaatsen hingen ze net boven de grond. Op een gegeven moment dachten we dat er allemaal stof voortjoeg over de vlakte. Dat bleken echter mistflarden te zijn, die het allemaal een spookachtig aanzien gaf. Zelfs daar kwamen we nog sjouwers tegen met grote pakketten gras op hun rug voor hun vee. Geen idee waar ze dat vandaan gehaald hebben, want in de verste verte was er op die vlakte geen geschikt gras te vinden. En uiteraard ontbraken ook hier niet de brommers, scooters enz. die je zo af en toe vlakbij of veraf voorbij zag scheuren. De jeeptour eindigde bij ons volgende hotel op een kleine 2000 meter hoogte. De temperatuur was inmiddels behoorlijk gezakt en dat werd er niet beter op toen de mist zwaar toenam. Tijdens een opklarinkje namen we de gelegenheid te baat om een ommetje te maken en prompt werden we verrast door, jawel, een tropische regenbui. En dan valt het er echt stevig uit!
Morgenochtend moet het echt helder weer zijn. Om 04.00 uur (!) vertrekken we per jeep nog hoger de bergen in en zullen, als het goed is, getuige zijn van een onvergetelijke zonsopkomst met zicht op meerdere vulkanen, waarvan de Bromo in ieder geval nog actief is. Dus zometeen gaan we nog even heel hard duimen voor een snelle weersverandering. Koud zal het in ieder geval zijn (een graad of 5), maar daar zijn we op voorbereid. Al willen een aantal verkopers van wanten en mutsen dat niet geloven, want zij blijven maar voor het raam van het restaurant op en neer lopen…