Regenachtig, slechte wegen en schrijnend verhaal
Door: John en Ineke
Blijf op de hoogte en volg John en Ineke
07 Januari 2018 | Cuba, Havana
Het weer zit niet mee. Dat wil zeggen, voor Cubaanse begrippen is het extreem koud, voor ons is het met een graad of 20 heel aangenaam. Al kan de wind soms wat fris aanvoelen. De Cubanen lopen dan ook allemaal
met dikke winterkleding aan. Vervelender was de regen van gisteren. Daar hadden we niet echt rekening meegehouden, tenminste niet dat het een hele dag druilerig kon zijn. Dus onze wandeling langs de Malecon werd regelmatig wat verstoord daardoor. De Malecon is een paar kilometer lange boulevard langs de zee. Er is altijd wel wat te doen, maar gisteren dus minder druk. Desondanks was het wel indrukwekkend te zien hoe het water van de rustige (!) zee opspatte tot soms meer dan 10 meter tegen de kade aansloeg en de boulevard dan een stevige
plens meegaf. Aan het eind van de Malecon ligt het autoverhuurbedrijf. We waren een paar uur te vroeg, maar we konden natuurlijk altijd proberen of we de auto al eerder konden krijgen. Naar ons idee was het de auto die voor de deur van het kantoortje stond. Maar helaas, dat kon echt niet. Later leerden we dat als we 10 CUC hadden aangeboden de auto wel hadden meegekregen. Een uurtje later lukte het wel, zelfs zonderr smeergeld. De MG 6 die voor de deur stond was inderdaad onze auto, we kregen dus een upgrade. De uitgifte van de auto verliep bijzonder snel. We moesten nog wel even geld gaan pinnen, want de borg betalen met creditcard kon niet, zoals ons wel gezegd was. Gelukkig zijn ook hier in Havana veel pinautomaten (in tegenstelling tot wat we overal gelezen hadden) en hebben we tot nu toe gewoon met ons bankpasje kunnen pinnen (in tegenstelling tot... enz.).
Vandaag was het dan de dag om de Cubaanse wegen te trotseren. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben 5 uur gedaan over 200 km. We zijn al in heel wat landen geweest, maar we hebben nog nooit zulke slechte wegen meegemaakt als hier. Behalve de gebouwen zijn ook de wegen totaal kapot. Het land is failliet en dat is te zien ook. Gisteravond hebben we lange tijd met een ober staan praten. Hij is 51 jaar en advocaat. Maar als advocaat kan hij maximaal 30 tot 35 euro per maand verdienen. Als ober vangt hij rond de 150 per maand. 80 % van de bevolking leeft in armoede. Een jongen van 23, die met ons meegelift was en de weg wees, vertelde dat hij nooit in staat zal zijn om een auto of een huis te kopen. Onze gehuurde MG 6 kost in Cuba ongeveer 100.000 euro. Voor een oude Lada, zoals die voor ons reed, betaal je 25.000 euro. Let wel, dat is niet de nieuwprijs, dat is wat je er voor betaalt als oude rammelbak. Voor de gewone Cubaan is het vrijwel onmogelijk om van het eiland af tekomen. De toestemming daarvoor is zo duur dat het niet te betalen valt. Cubanen die zich wel iets kunnen
veroorloven hebben meestal familie in Amerika of Europa, die dan geld sturen. De ober gaf aan dat hij het land ook niet Cuba noemt maar "Castro". Terwijl hij dit aan het vertellen was keek hij voortdurend om zich heen of hij niet afgeluisterd werd. Hij verzocht ons ook nadrukkelijk tegen niemand te zeggen dat we met hem gepraat
hadden hierover. Hij kan er gewoon voor opgepakt worden. Fidel heeft meer kapotgemaakt dan de mensen lief is....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley