Hoog in de lucht en een wandeling op het randje

Half januari hadden we 'm geboekt, onze helicoptervlucht over en door de Grand Canyon. Nu was het moment dan eindelijk daar. Spannend was het wel, zeker als je bedenkt dat Ineke al ziek kan worden bij het kijken naar een wiebelende helicopter. Maar eerdere ervaringen met gemberpilletjes tegen reisziekte hadden haar doen besluiten toch de gok te wagen. En eens te meer bleken deze pilletjes wonderpilletjes te zijn, want ze heeft helemaal nergens last van gehad! Wat over bleef: puur genieten van een overweldigend landschap dat onder ons voorbijtrok. Sensationeel was het ook toen de helicopter de canyon inging. Aan beide kanten zie je de rotsformaties voorbijkomen. Uiteraard duurt zo'n vlucht veel te kort en is er veel te weinig gelegenheid om mooie foto's te maken, maar geweldig was het wel.
Doordat we een vroege ochtendvlucht hadden gereserveerd (vanwege het betere licht en zo) stonden we ook al weer vroeg op de grond en hadden we nog de hele dag voor ons. Eerst in de supermarkt een ontbijtje bij elkaar gekocht, inclusief de kant en klare koffie (die je in gesloten beker meeneemt) en toen een picnickplek opgezocht om ons ontbijt te nuttigen. Heerlijk rustig dus.
Daarna nog enkele uitzichtpunten aangedaan en vervolgens met een shuttlebus naar plekken geweest waar we anders niet hadden kunnen komen. Daar hebben we vervolgens een wandeling van een paar uur gemaakt langs de South Rim van de Grand Canyon, spectaculair! Gezien het feit dat de Grand Canyon maar liefst ruim 440 km. lang is, hebben we natuurlijk maar een heel klein stukje gezien, maar volgens ons was dit wel het meest indrukwekkende gedeelte, want nog mooier, nog overweldigender kan gewoon niet.
Morgen gaan we naar onze voorlaatste bestemming, Sedona, ongeveer 180 km. ten zuiden van de Grand Canyon. Deze plaats is minder bekend dan onze vorige bestemmingen, maar zal vast weer nieuwe belevenissen opleveren.