Donderend geraas en geen beren op de weg

Donkere wolken en een miezerige regen. Dat was het eerste wat ik vanochtend vroeg zag toen ik op stond. Een paar stappen naar buiten leerden me dat het ook nog eens erg koud was, een graad of 4. Boven nul, dat wel. Dus de kachel binnen maar wat hoger gezet en lekker rustig aan gedaan. Er van uitgaande dat het wild zich niets aan trekt van koud en miezerig weer besloten we de Bow Valley Parkway te gaan rijden. Een route waarlangs, zo doen vele verhalen ons geloven, veel wild zich laat zien. En behalve dat werden er vele mooie stopplekken beloofd met mooie viewpoints.
Eerst nog even een paar boodschappen doen en langs de plaatselijke VVV. Daar regelde men alsnog mooi weer voor ons, want toen we weer buiten kwamen was de lucht open getrokken en een heerlijk zonnetje veraangenaamde het leven van dat moment. Onze eerste stop bracht ons naar een plek waar het krioelde van zogenaamde groundsquirrels, een soort eekhoorns die nooit geleerd heeft in een boom te klimmen en dus maar gaten in de grond maakt. Ze hebben wel wat weg van stokstaartjes, althans, die houding nemen ze graag aan. Mogelijk een soort van identiteitscrisis: geen eekhoorn, geen stokstaartje, maar iets er tussenin. Ze leken er overigens geen last van te hebben.
De Bow Valley Parkway is een vroegere highway die nu parallel loopt aan de echte highway. Dus bepaald druk was het niet en dat geeft de mogelijkheid om lekker rustig te speuren naar alle wildlife.
En we werden op onze wenken bediend. Een groep elks had het heerlijke gras in de berm van de weg ontdekt en liet zich door niemand weerhouden daarvan te eten. Twee enorme mannetjes en nog wat vrouwtjes die zich wat meer schuil hielden. Na dit tafereel lange tijd aanschouwd te hebben en nog vele andere viewpoints kwamen we bij de Johnston Canyon. Jannes, bedankt voor de tip! De wandeling was geweldig. Eerst even getwijfeld of we hem wel zouden lopen, want het leek erop dat het weer zou gaan miezeren. Maar een groot stuk blauwe lucht naderde en vervolgens hebben we alleen maar zon gehad. Een wandeling langs en door een kloof, waar een riviertje zich met enorm geweld en via prachtige watervallen doorheen perst. Ondanks het prachtige weer zou op enkele plaatsen een regenjas een uitkomst zijn geweest. Dikke pakken sneeuw zaten her en der nog tegen de rotsen geplakt. Groundsquirrels renden voor onze voeten alle kanten op. Combineer dat met het stuivend geweld van de watervallen en het plaatje is compleet.
Aangezien we een blokhut hebben met een keukentje hebben we ons diner deze keer zelf bereid. Eerst de benodigde boodschappen gedaan in een enorme supermarkt. Na het eten nog geprobeerd de reisblogs op internet te zetten, maar de verbinding is hier zeer matig. Soms lukt het, soms lukt het niet. Maar dat mag de pret niet drukken. Morgen wacht weer een nieuwe dag met hopelijk veel mooie dingen.