IJzige meren, sneeuwbanjeren en een zwarte beer

Strak blauwe lucht, super helder weer, dus alle reden om op tijd op pad te gaan. En ergens een mooie wandeling te gaan maken. Daarvoor hadden we Lake Moraine uitgezocht. Om daar te komen moesten we eerst naar Lake Louise. Dit meer is supertoeristisch en heeft de naam een van de schilderachtigste plaatjes op te leveren van heel Canada. Beiden klopten. Bussen vol vooral Chinezen en Japanners werden hier uitgeladen. En allen liepen ze tot aan de rand van het meer, waar iedereen foto’s maakt van elkaar om daarna weer in te stappen en verder te reizen. Een drukte van belang. Schilderachtig mooi? Ja, dat is het ooit zeker geweest. Maar dat heeft men hier vakkundig verpest. Een enorm lelijk, kolossaal gebouw met de chique naam Fairmont Chateau Lake Louise is bedoeld om extra allure te geven aan het geheel. Blijkbaar zijn er veel mensen die dit geslaagd vinden, want het wordt druk bezocht.
Desondanks is de schoonheid van het meer en de omringende bergen wel zichtbaar, mits je de goede positie kiest. Hoe dan ook, wij vonden het te druk om hier te wandelen, dus we zetten koers richting Lake Moraine. Dit ligt 14 km. verderop en dus te ver voor het gros van de toeristen. Het ligt nog een stuk hoger, waardoor het meer nog voor een groot deel bevroren is. Prachtig gezicht. Hier was het lang niet meer zo druk, dus een ideale plek voor een wandeling. De route naar de Consolation Lakes was ongeveer 2,9 km. en daar moest je volgens de borden een uur voor uittrekken. Moet sneller kunnen, dus vol goede moed op pad. Het eerste bord wat we tegenkwamen gaf het advies om in een groep te lopen van minimaal 4 personen. Dit vanwege het feit dat het het woongebied van grizzlyberen is. Omdat er zowel voor ons als achter ons wandelaars waren, zijn we gewoon doorgelopen. Links en rechts naast ons lag op veel plekken nog veel sneeuw. Dat werd echter steeds meer, totdat we ons letterlijk een weg door de sneeuw moesten banen. Op sommige plekken zakten we tot boven de knieën weg. Na ongeveer 1 ½ uur ploeteren bereikten we een prachtig meer. Iedere stap was het waard geweest. Ondanks dat het nog geen 10 graden was, voelde de zon heerlijk warm.
Na lange tijd genoten te hebben van dit prachtige, ijzige panorama was het tijd om weer terug te gaan. Dat ging iets sneller: een uur en een kwartier. Moe, maar voldaan, reden we naar het dorp Lake Louise. Dorp? Nergens een dorp te vinden, alleen hotels en wat souvenirwinkeltjes. En gelukkig een restaurant, waar we wat gegeten hebben. Voor de terugweg kozen we de Bow Valley Parkway, omdat daar toch het meeste wildlife gesignaleerd wordt. En deze keer met resultaat! Behalve groepen elks hebben we onze eerste beer gezien! Een zwarte beer die langzaam kuierend langs de weg liep om daarna het bos in te verdwijnen. Helaas zijn de foto’s wat minder, vanwege de schemering. Dus daarvoor gaan we nog in de herkansing. In de buurt van Lake Minnewanka troffen we ook nog een groep bighorn sheep aan. Onze dag kan niet meer stuk….