Prachtig resort, dolfijnenshow en mooie rondtour

Als God Bali had gekend, was het spreekwoord ongetwijfeld geweest: “Als een God op Bali leven”, (waarmee ik niets wil afdoen aan Frankrijk). Het is hier werkelijk ongelooflijk mooi. Het grote verschil met Java is de rust die hier heerst en veel meer gemoedelijkheid.
Toen we maandagochtend vertrokken vanuit Pemuteran werden we getrakteerd op de zoveelste tropische bui. De locals zelf zeggen dat het regenseizoen dit jaar veel langer aanhoudt dan gebruikelijk. Normaal is april zo’n beetje de start van het droge seizoen. Nou is zo af en toe een flinke bui geen probleem als het zo warm is, maar maandag bleef de regen gestaag aanhouden. En ook hier ziet het er dan niet vrolijk uit, ook al blijft het dan warm. We hoefden maar een uurtje te rijden naar onze volgende bestemming. We zijn terechtgekomen in een prachtig resort, helemaal opgetrokken in een stijl die hier past, met natuurstenen cottages met enorme kamers. Ook de inrichting ziet er fantastisch uit, erg mooi en erg luxe allemaal.
Gelukkig werd het een beetje droog nadat we ons geïnstalleerd hadden, zodat we in ieder geval een leuke wandeling konden gaan maken om de omgeving te verkennen. Over het strand, vlak achter de Balinese huisjes langs, waar mensen met allerlei, voor ons onduidelijke, activiteiten bezig zijn. Maar allemaal even vriendelijk. Opvallend hier is dat werkelijk alle huisjes, gebouwtjes enz. een soort van eigen tempeltje hebben, waar gedurende de dag meerdere malen een offer gebracht wordt voor een van de goden die hier aanbeden worden. Soms zijn het kunstig versierde tempeltjes, andere keren is het een eenvoudige paal met een plankje erop, maar altijd is er wel iets waar ze hun gaves kwijt kunnen. Vaak zie je ook kleine offertjes midden voor een doorgang liggen; als je niet uitkijkt zou je er zo overheen lopen. De offertjes bestaan uit kleine schaaltjes van bananenblad, waarin dan wat bloemen, fruit, rijst e.d. wordt gedaan. De offertjes kunnen uiteraard zelf samengesteld worden, maar zijn ook kant en klaar te koop op de markt. Het offerritueel herhaalt zich meerdere malen per dag.
Ondanks dat we de bui wel zagen hangen, waren we toch net te laat. Drijfnat kwamen we terug bij het resort. Nadeel is dat het in dit vochtige klimaat niet echt wil drogen. Het is vervolgens de rest van de middag en de avond zo’n beetje blijven miezeren. Maar een goed boek is ook nooit weg.
De volgende ochtend werden we om half 6 gewekt voor de dolfijnentocht. Het miezerde nog steeds, jammer. Maar gelukkig niet koud. Tientallen (> 50) bootjes zetten koers richting open zee, op zoek naar de dolfijnen, die ’s ochtends vroeg op jacht gaan naar de garnalen, die hier veel voorkomen. ’n Bizar gezicht. De onderneming leek lange tijd een aanfluiting te worden. Veel bootjes, maar geen dolfijn te bekennen. Ja, één keer werd gedurende een fractie van een seconde het bewijs geleverd dat ze er wel zijn. Gelijk stoven alle bootjes diezelfde kant op. Onze boot koos er voor om een andere route te varen, wat in eerste instantie nergens toe leek te leiden. Totdat, jawel, we plotseling aan alle kanten omringd werden door jagende en springende dolfijnen. ’n Spectaculair gezicht, maar erg moeilijk vast te leggen op de foto. Dit schouwspel maakte de vroege onderneming meer dan de moeite waard. Inmiddels moesten we wel weer een lang stuk terugvaren, maar gelukkig hield de regen het voor gezien.
Na een laat ontbijt hebben we ons door een local guide rond laten touren door de omgeving van Lovina. Van een soort van replica van de Borobudur naar hotsprings (waarin het heerlijk zwemmen is) naar een fruitmarkt en een enorme waterval. Het weer was de rest van de dag prachtig, kortom: alweer een heerlijke dag.