Tandarts, Panoramaroute en de honeymoonsuite

“Do you mind if the dentist is a black man?” Huh?? “Do you mind if the dentist is a black man?” Deze vraag van de eigenaar van onze lodge was voor ons ongeveer even shocking als de aanleiding. Wat was dan de aanleiding? Een gebroken kroon. Even met iets hards er tegenaan getikt en krak, kapot, zo een stuk eraf. Gelukkig was de eigenaar van de lodge erg behulpzaam en regelde een tandarts voor ons. Een zwarte tandarts, maar wel een hele goeie… De afspraak was om 11.30 uur, maar we konden ook wel eerder terecht. En dat bleek ook. We kwamen binnen in een kleine ruimte, volgepakt met mensen, wachtend tot ze bij hun dokter terecht konden. Wij mochten doorlopen naar de tandartsruimte. Eerst naar een mevrouw die in slow motion mijn naam noteerde. Daarna bracht een andere mevrouw ons in super slow motion naar de tandarts. Een erg vriendelijke, jonge man die meteen de link met Robin van Persie legde. Volgens mij was dat in mijn voordeel. Hij had ook nog een assistente, die eveneens alle bewegingen in slow motion deed (waarschijnlijk een selectiecriterium). Maar een half uurtje later kon ik vertrekken met een deskundig en keurig gerepareerde tand. Uiteindelijk waren we alweer vóór half 12 de deur uit. Ik moest nog wel even 500 rand betalen (ca. 42 euro), wat in slow motion geregistreerd werd. Maar: probleem opgelost. En dan te bedenken dat dit pas het tweede probleem van vandaag was. Het eerste probleem diende zich aan toen we gingen ontbijten. De eigenaar keek ons al wat vreemd aan en vroeg ons of men ons verteld had dat we tot 9 uur konden ontbijten. Ja dus. Maar het is nu half 10.
Oeps…. Even een uurtje vergist. Het verbaasde me om half 5 al dat het zo vroeg licht was. Maar gelukkig kregen we nog wel een ontbijt. Maar ja, nog voor de eerste hap brak mijn tand af, dus maar even niet ontbeten.
Maar al met al hadden we behoorlijk wat vertraging opgelopen. En dat met de Panoramaroute voor de boeg. Dus we moesten sowieso wat stops onderweg skippen. We hebben enkele van de vele watervallen moeten laten schieten. Gelukkig was al het andere nog evengoed zeer de moeite waard. Het landschap was indrukwekkend. Diegenen die dit seizoen “Wie is de mol” hebben gevolgd, hebben een klein beetje een indruk gekregen hoe fantastisch mooi de Blyde River Canyon is, met onder meer God’s Window en Bourke’s Luck Potholes.
Het was de bedoeling dat we voor donker (ca. half 7) in onze volgende lodge zouden zijn. Maar de tijd ging sneller dan we dachten en zo tegen het einde van de middag hadden we in de gaten dat we het niet gingen redden. Even een telefoontje plegen. Oké, geen probleem, de poort sluit pas om 8 uur. Mooi, dat gaf iets meer rust, maar evengoed moesten we nog opschieten, want we wisten dat de laatste 15 kilometer off road was. Het was echt helemaal stikdonker toen we eindelijk het privé wildreservaat binnenreden. We hadden iets eerder al wildebeesten zien staan, maar die stonden nog achter draad. Nu reden we echt het park in, terwijl het volledig donker was. Een 4-wheel drive zou ons goed van pas zijn gekomen, maar de Corolla redde het aardig. Spannend werd het toen onze weg plotseling versperd werd door zebra’s…. Ze maakten nou niet direct aanstalten om plaats te maken voor ons. Mijn ervaring met zebra’s is nou niet dusdanig dat ik meteen weet hoe te handelen in zo’n situatie. Om nou meteen te gaan toeteren leek me ook al zoiets… Dus toch maar langzaam doorgereden en jawel, het hielp. Ze verdwenen ergens de bush in. Nog een paar kilometer scherp opletten op overstekend wild en we arriveerden bij onze lodge. We werden al aan de ingang opgewacht en verwelkomd met een drankje. De boomhut die we vervolgens aangeboden kregen overtrof al onze verwachtingen. Naar we later hoorden bleek het de “honeymoonsuite” te zijn, omdat die toch vrij was. De beste plek van het resort (9 boomhutten) met uitzicht op een waterpoel, waar het wild komt drinken. Fantastisch ingedeeld en ingericht, met alle denkbare luxe. Een verzonken bad, van waaruit je rechtstreeks het wild kunt observeren. Dit kan ook vanaf het balkon in een heerlijke hang-schommelstoel.
Na de kennismaking met deze prachtige hut volgde de kennismaking met de eigenaar en het personeel, gevolgd door een heerlijk diner, wat samen met de andere gasten genuttigd werd bij een kampvuur. Kortom, het was me het dagje wel….
Morgenochtend is het vroeg dag. Om kwart voor zes moeten we klaar staan voor een gamewalk, oftewel we gaan te voet het park in om te speuren naar wild. Lijkt me ook best leuk…