Regen en storm, kokende modder en apen

Ik eindigde de vorige keer mijn verhaal met dat ik er niets van geloofde dat het weer iedere 10 minuten kon veranderen. Dat was een misvatting. Het kan echt iedere 10 minuten veranderen en dat deed het eergisteren dus ook. Het regende 10 minuten heel hard, daarna 10 minuten nog harder en daarna weer 10 minuten iets minder hard. En zo ging dat tot in de middag door. Maar regen schijnt nou eenmaal bij een regenwoud te horen. We zijn er toch maar op uit gegaan. De speciaal aangeschafte poncho’s kwamen dus toch nog van pas. Ons doel was de Arenalvulkaan. De eerste afslag daar naar toe leidde al meteen naar een totaal onbegaanbare weg. Ook al hebben we de beschikking over een 4x4, dit durfde ik niet aan. De volgende afslag was ook onbegaanbaar, maar niet totaal onbegaan, dus hebben we die toch maar genomen. Er waren plekken waar je kon proberen om om de gaten (van soms 20-30 cm diep) heen te rijden, maar meestal was dat onbegonnen werk. De 4x4 kwam erg goed van pas hier. Uiteindelijk kwamen we bij een soort van vlindertuin en kikkervijver uit, met o.m. de beroemde blue-jeansfrog. Ik heb het gered tot en met de vlindertuin. Het onbestemde gevoel van vanochtend in mijn maag werd heftiger en ik heb me maar even discreet teruggetrokken. Ineke heeft de 2 cm grote kikkertjes nog wel aanschouwd, aan mij waren ze niet meer besteed. De terugweg was voor Ineke meteen de vuurproef om dezelfde route te rijden, wat overigens uitstekend ging. Bij thuiskomst ben ik mijn bed ingedoken en heb vooral veel geslapen.
Gisterochtend zag het er allemaal alweer wat beter uit. Ik was nog niet helemaal opgeknapt, maar het ging de goede kant op. Datzelfde gold voor het weer. Het ging de goede kant op. In ieder geval was het dusdanig goed dat we na het uitchecken de jungletrail konden lopen bij de lodge. Daarna ging het richting Rincon de la Vieja, een actief vulkanisch gebied in het noordwesten van Costa Rica.
Na de waterval, die we onderweg zouden aandoen, gemist te hebben kwamen we halverwege de middag bij ons appartement aan. De eigenaar lag languit op de bank tv te kijken en verontschuldigde er zich voor dat het appartement misschien niet aan de verwachtingen voldeed, als gevolg van een onduidelijke beschrijving door booking.com. Het was geen 5-sterrenresort. Het was gewoon een huis wat hij zelf had gebouwd om zijn kinderen en kleinkinderen te ontvangen voor vakanties. Maar die kwamen nooit (gingen liever naar het strand), dus verhuurde hij het maar. En nu zitten we hier met zijn tweetjes in een appartement, geschikt voor een man of 10, met een enorme woonkamer en volledig ingerichte keuken. Met volledig ingericht bedoel ik ook de etenswaren. Een gevulde koelkast, brood, eieren, alles wat er was stond ons volledig ter beschikking. Evenals het zwembad en de jacuzzi, helemaal voor ons alleen.
Bijzonder aan deze plek is overigens dat het hier ontzettend hard waait, het is een voortdurende storm. Het huis ligt tamelijk hoog en de wind giert eromheen. Deuren en ramen klapperen voortdurend, wat het enigszins spooky maakt. Vanochtend bij het opstaan deed zich een volgend vreemd verschijnsel voor. Het regende, zonder dat er bewolking was. Een continue nevel van fijne waterdruppels werd door de storm vanuit de bergen over het gebied verspreid. Het leverde wel mooie regenbogen op.
Op het programma stond een wandeling in het NP Rincon de la Vieja, waar vulkanische activiteit te zien is in de vorm van bubbelende modderbaden en kokende waterholes, met de bijbehorende stank. Op de weg daar naar toe reden we uiteraard weer verkeerd en dat kan hier bijzondere situaties opleveren. Er werd gewerkt aan de weg en het verkeer werd tussen de machines en de wegwerkers door geleid. Op een gegeven moment moest de auto voor ons doorrijden van de wegwerkers, maar dat kon helemaal niet. Met als gevolg dat die auto met zijn zijkant helemaal tegen de hoge berm vast kwam te zitten. Gelukkig waren wij niet de eersten.
Uiteindelijk konden we na een omweg van 40 km beginnen aan onze wandeling in het park die alleszins de moeite waard was. Een extra bonus was de groep kapucijneraapjes die we tegenkwamen.
Morgen gaat onze reis weer verder, dan naar het beroemde nevelwoud van Monte Verde.