Kangoeroes, kroks, 'n dronken gids en Arnhemland
Door: John en Ineke
Blijf op de hoogte en volg John en Ineke
13 September 2023 | Australië, Jabiru
Overdag is het hier knap warm. Het grootste deel van de dag is het zo’n 36 graden. De (vroege) ochtend daarentegen heeft een zeer aangename temperatuur. De nachten koelen hier relatief flink af tot zo’n 23 graden. Dus we waren gisteren vroeg op, nog voor zonsopgang, om hier in de buurt naar een billabong te gaan. Een billabong is een wetland, met veel water, begroeiing en wildlife. En dat was er, vooral in de vorm van heel vervelende, kleine vliegjes. Maar gelukkig geen steekbeestjes. Op de parkeerplaats, waar we als enige stonden, werden we verwelkomd door een dingo, die daar in de buurt rondzwerft in de hoop op wat voedselresten van de mensen die daar komen. Het beest bleef op gepaste afstand, maar bleef ons wel in de gaten houden. Pas later las ik dat dingo’s bij de gevaarlijkste dieren van het land horen, als ze zich bedreigd voelen. Deze maakte vooral een schuwe indruk. Maar gelukkig was er ook nog ander wildlife. Jawel, onze eerste kangoeroe diende zich aan! En nog een heleboel anderen. Toch bijzonder om te zien met welke enorme snelheid zij zich door het bos kunnen verplaatsen. Of hoe ze nieuwsgierig stil blijven staan om ons te bestuderen. En verder veel vogels. Heel veel vogels in allerlei soorten en maten. Mijn camera maakte overuren tijdens onze wandeling van zo’n 3 km.
Na terugkomst was het tijd voor ontbijt/lunch en een korte powernap om het verloren ochtenduurtje in te halen. Ik snap de Spanjaarden met hun siësta wel.
Cahills Crossing, een beruchte oversteekplaats over een rivier die de grens vormt met Arnhem Land. Berucht, omdat de weg vanaf het begin van het regenseizoen onder water staat en de stroming van het water steeds sterker wordt, naarmate het water hoger komt. Er zijn al honderden auto’s, die de oversteek toch waagden, meegesleurd de rivier in. Maar vooral berucht vanwege het feit dat er aan weerszijden krokodillen liggen te wachten op een makkelijke prooi. Ook gistermiddag, toen we er waren, was er een handvol krokodillen te zien, al dan niet op de loer liggend. De weg stond nu weliswaar bijna helemaal droog, maar het wateroppervlak is bijna gelijk aan de weg. Je mag er ook niet overheen lopen, omdat ’n krokodil met een flinke jump je dan zo kan pakken. Gelukkig hadden we geboekt voor een informatief uurtje ter plekke over alles wat met de krokodil te maken heeft. Een kwartier te laat kwam er een jongeman in een rangerpak aanlopen die onze gids bleek te zijn. Hij begon iets te vertellen, waarvan ik dacht dat het bedoeld was om te laten horen hoe de taal van de Aboriginals klinkt. Maar het bleek toch als Engels bedoeld te zijn. Uit het weinige wat ik ervan kon verstaan, maakte ik op dat hij “sick was of telling people stories”. Handige eigenschap voor een gids. Hij keek erg wazig uit zijn ogen en zijn bewegingen waren ook niet bepaald gecontroleerd. We mochten wel vragen stellen. Antwoord: “That’s your question. Next question”. We hebben zijn verhaal niet afgeluisterd en zijn vertrokken naar een plek in de buurt waar we een rondleiding zouden krijgen door een gebied met rock art van de Aboriginals. Ons donkerbruine voorgevoel werd bewaarheid: de gids was dezelfde…..! We hebben de rondleiding maar op eigen houtje gedaan en genoten van een prachtig uitzicht tijdens de zonsondergang.
Dat een ervaring met een gids ook heel anders kan zijn hebben we vandaag gemerkt. We zijn met een tour Arnhemland in geweest. Een gebied waar je alleen met vergunning in mag en wat bewoond wordt door uitsluitend Aboriginals. De gids stamt zelf uit die community en was zeer gedreven, humorvol en zeer begaan met de Aboriginals (en ook nog goed verstaanbaar). Hij voerde ons langs prachtige landschappen, verschillende rock art settings en naar het dorpje Oenpelli. Uiteraard moesten we langs het art centre, waar de Aboriginal kunst werd gemaakt en waar je vanalles kon kopen tegen wel heel erg pittige prijzen (150 euro voor een klein mandje is niet niks….). Maar ja, onze koffers zijn al vol, dus er kan echt niets meer bij. We zullen het moeten doen met de foto’s die ik heb gemaakt en de informatie die we vandaag hebben gekregen.
Nog één dagje Kakadu en dan vliegen we naar Sydney, weer een heel andere wereld, maar vast net zo boeiend.
PS. Foto's, zoals bekend, zijn te zien op Facebook (als ik ze daar geplaatst heb).
-
13 September 2023 - 15:20
Mirjam:
Whahaha, die gids....en dan ook nog twee keer...iets met dubbele tong[e-1f923]
-
13 September 2023 - 15:44
Huub:
Lijkt wel de sketch van Jochem Meijer: De Bonaire man.[e-1f602]
-
13 September 2023 - 20:20
Sjaak En Marisca:
Jullie zijn ver weg van huis, of toch niet ? Arnhem(land) oke hier zijn geen kroko,s en dingo,s
-
13 September 2023 - 20:20
Sjaak En Marisca:
-
13 September 2023 - 20:20
Sjaak En Marisca:
-
14 September 2023 - 08:20
Claudia Buil:
Hilarisch weer, groet van jullie verslagen, moet je iets mee doen!
-
14 September 2023 - 15:39
Wendy:
Hahaha zo leuk om te lezen steeds. Fijn zo'n gemotiveerde gids!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
