Barrier Reef drive, tropical wets en offroad drive

Het was weer tijd om te verkassen. De afstand die we moesten overbruggen was niet heel erg groot, dus we hadden alle tijd om een omweg te maken en de Great Barrier Reef drive te rijden. Deze route voert langs de kust van het wereldberoemde Great Barrier Reef en langs heel veel prachtige palmstranden. En het was er mooi, heel erg mooi. Heerlijke strandwandelingetjes gemaakt, een zondagsmarkt bezocht en genoten van het heerlijke weer. Maar we moesten wel verder. Tenslotte moesten we nog met een ferry de Daintree river over om bij onze volgende verblijfplaats te komen. Een overtochtje van ca. 5 minuten, maar het is wel de enige manier om ten noorden van die rivier te komen. En daar zijn de prijzen dus op aangepast: enkele reis met de auto is 27 AUD, ofwel zo’n 18 euro. Maar als je er eenmaal bent, is het genieten geblazen. De wet tropics, warm en vochtig weer. Alles uitbundig groen en boordevol leven. En in zo’n gebied ligt ons nieuwe verblijf. Een heel huis voor ons alleen, met een grote veranda en een heel groot stuk grond eromheen, prachtig aangelegd. Dichtstbijzijnde buren zo’n 100 m hiervandaan. De ideale plek om van een wijntje en een biertje te genieten. En van alle oerwoudgeluiden om ons heen.

’s Morgens ben ik altijd wel op tijd wakker en een ochtendwandeling in deze omgeving is natuurlijk fantastisch. Nog enigszins slaapdronken stapte ik in de auto om naar Cow Bay te rijden, een paar kilometer verderop, voor mijn strandwandeling. Niks vergeten? Camera, water, zonnebril. Oké, rijden maar. Om er na een paar kilometer achter te komen dat ik nog m’n slippers aanhad i.p.v. mijn wandelschoenen. Shit, balen. Terug en een nieuwe poging. Maar door dit onbedoelde oponthoud had ik wel een ontmoeting met de casuaris! De vogel die iedereen wil zien, maar die bijna niemand ziet. Een casuaris is een bijna uitgestorven, prehistorisch uitziende vogel. Lijkt een beetje op een emoe. Ze kunnen tot 1.70 groot worden, dus het is een flink beest. Een rode kam op de kop, een lange blauwe nek en een diep donkerblauw lijf. Hij stak vlak voor de auto de weg over. Gelukkig reed ik heel rustig. Indrukwekkend was ie zeker. Mijn dag kon niet meer stuk. En dat gebeurde ook niet, want de strandwandeling was heerlijk. De rest van de dag ook met een boottochtje, waarbij we wat krokodillen en ander wildlife zagen, wat korte wandelingen hier en daar en ’s avonds een nachtwandeling door het grote, donkere tropische bos.

De volgende dag ging het up north, naar Cape Tribulation, daar waar het oudste regenwoud ter wereld en het Great Barrier Reef elkaar letterlijk raken. Prachtige stranden, heerlijke wandelingen en de meest avontuurlijke autorit die ik ooit gemaakt heb. Vanuit Cape Tribulation kun je nog verder naar het noorden, als je tenminste een 4WD hebt. En die hebben we. De uitdaging was te groot om te laten liggen. Voor onze Ford Everest was het a piece of cake om de route aan te gaan, volgens een gids. De route, 32 km lang, ging naar een aboriginaldorpje, Wujal Wujal. Over hellingen tot 31 %, door een paar rivieren en kreekjes, alles offroad en heel veel bochten. De 4WD heb ik in ieder geval volledig kunnen uitproberen. En dezelfde weg weer terug natuurlijk, na het bezoek aan het dorpje en de Wujal Wujal Falls, een plek waar niet zo heel veel toeristen meer komen. Weer een ervaring rijker. Morgen zakken we een klein beetje af naar het zuiden, maar we blijven in het tropisch regenwoud. Het wordt onze laatste bestemming alvorens weer huiswaarts te keren. Maar we hebben nog een paar mooie vooruitzichten, zoals een zeiltocht met een catamaran naar het Great Barrier Reef, waar we nog gaan snorkelen….