Grote hoogte, vreemde rotsen en 'n cowboystadje

Na 'n eigengemaakt, mensvriendelijk ontbijt zijn we op pad gegaan naar onze volgende bestemming, Lone Pine in het oostelijke gedeelte van de Sierra Nevada. Deze moesten we dus wel eerst over. De afstand viel wel mee, ongeveer 320 km., maar we hadden wel wat tussenstops gepland, die ook nog wat tijd vergden. Sowieso waren er op verschillende plekken uitzichtpunten die allemaal de moeite waard waren. De afwisseling in het landschap was enorm groot. Het ene moment zit je midden in de bossen, het andere moment in rotsachtig hooggebergte, allemaal even spectaculair. Wat wel opviel is dat de boomgrens hier veel hoger ligt dat in Europa. Volgens mij ligt die daar op ongeveer 1500 meter hoogte, hier heb je bos tot wel bijna 3000 meter hoogte. En koud is het daarboven ook niet. Niet helemaal zo heet als beneden, maar nog steeds warm. We hebben rondgewandeld in een gebied dat Tuolumne Meadows heet. Een heel groot grasgebied, met een riviertje wat zich daar doorheen kronkelt en op de achtergrond het hooggebergte.
Het meest bizarre op onze reis vandaag waren rotsformaties in een meer aan de rand van de Sierra Nevada. Het water van het meer was zo zout dat je er in kon drijven. En daarin stonden allerlei grillig gevormde rotspilaren, het deed allemaal tamelijk buitenaards aan en het was erg bijzonder om te zien.
Daarna konden we over de highway naar het zuiden, countrymuziek op en rijden maar. Het rijden op zo'n highway is echt heel relaxt. Iedereen houdt zich keurig aan de snelheid en er is veel te zien onderweg. Veel kleine plaatsjes met een inwonertal van 158 of zo, staat allemaal keurig aan het begin van het dorp aangegeven. Onze bestemming was Lone Pine, een cowboystadje wat beroemd geworden is door de vele westerns die hier opgenomen zijn. En dat willen ze weten ook hier, want alles is in Westernstijl gemaakt en overal wordt verwezen naar die films en naar het gebied waar die opgenomen zijn. Morgen zullen wij daar ook een bezoek gaan brengen.