Onderhandelen, Kraton, waterpaleis en nog
Door: Ineke en John
Blijf op de hoogte en volg John en Ineke
03 Mei 2012 | Indonesië, Yogyakarta
We hadden niets op het programma staan vandaag. Dus eerst lekker uitgeslapen en heerlijk ontbeten. Het beste ontbijt tot nu toe. Behalve de gebruikelijke nasi was er zelfs brood, ja, zelfs bruin brood! Brood is hier sowieso een schaars goed. De Indonesiërs zelf eten gewoon drie maal per dag rijst; hoe makkelijk wil je het hebben.
We hadden een paar dingen in gedachten die we wilden zien. Buiten het hotel werden we al meteen opgewacht door meerdere becaks. Met zowaar een chauffeur die Engels sprak. Ik had me hartstikke goed voorbereid, dus ik wist dat ik moest onderhandelen. Uiteindelijk kwamen we er op uit dat hij, ons de hele dag de stad door zou fietsen naar alle bovengenoemde onderdelen. Aangezien het hem toch wel heel zwaar leek om dat helemaal in zijn eentje te doen (150 kilo voorop), schakelde hij een collega in. Uiteindelijk hadden we ieder onze eigen becak voor het enorme bedrag van 80.000 rupiah (ca € 7). Zij blij, wij blij….
Al gauw ontpopte onze becakrijder zich als een ware gids. Hij wist veel te vertellen over de stad en Java. In het waterpaleis verving hij zelfs de officiële gids. Mogelijk dat hij het allemaal ter plekke bij elkaar verzon, maar wat niet weet, wat niet deert.
Het Kraton is de woonplek van de sultan. Deze is het best te vergelijken met onze koningin: veel poeha, geen macht. De poeha was allemaal te bezichtigen, geïllustreerd door een danseres, muziek en veel schilderijen enz. Het waterpaleis is een vorige woonplek van de sultan. Met maar liefst 3 zwembaden. Een van de zwembaden was alleen voor vrouwen. En dan gooide de sultan een bloem in het water en wie die het eerst te pakken had, kreeg toegang tot het privévertrek van de sultan. Ja ja… Heeft Beatrix eigenlijk een privézwembad?
De vogeltjesmarkt was precies wat het zegt en hadden we gauw gezien. Er werden overigens niet alleen vogeltjes verkocht (o.m. vechthanen), maar ook honden, katten, hamsters, ratten enz. Vervolgens werden we ook nog even afgeleverd bij een schaduwpoppenfabriekje en een zilverfabriekje. Bij het eerste kregen we een lang, maar bijzonder boeiend, verhaal te horen over welke symboliek er allemaal schuil gaat in de versiering van zo’n pop, erg filosofisch en spiritueel. Toen we de jongeman een fooi wilde geven weigerde hij: “Ik heb een salaris, geef maar aan iemand anders die het harder nodig heeft”. Behalve zijn verhaal vertellen, leefde hij er blijkbaar ook naar.
Het zilverfabriekje deed een beetje denken aan kinderarbeid. Acht uur per dag werd er daar gepriegeld. Ik zou helemaal gek worden. Behalve dit alles hebben we nog wel een mooi batik-kunstwerk weten te scoren; lekker makkelijk mee te nemen, want opvouwbaar….
Morgen naar hét hoogtepunt voor de boeddhisten, nl. de wereldberoemde Borobudurtempel. En daar gaan we op de fiets naar toe. Nee, niet met de becak, maar echt zelf fietsen….
We hadden een paar dingen in gedachten die we wilden zien. Buiten het hotel werden we al meteen opgewacht door meerdere becaks. Met zowaar een chauffeur die Engels sprak. Ik had me hartstikke goed voorbereid, dus ik wist dat ik moest onderhandelen. Uiteindelijk kwamen we er op uit dat hij, ons de hele dag de stad door zou fietsen naar alle bovengenoemde onderdelen. Aangezien het hem toch wel heel zwaar leek om dat helemaal in zijn eentje te doen (150 kilo voorop), schakelde hij een collega in. Uiteindelijk hadden we ieder onze eigen becak voor het enorme bedrag van 80.000 rupiah (ca € 7). Zij blij, wij blij….
Al gauw ontpopte onze becakrijder zich als een ware gids. Hij wist veel te vertellen over de stad en Java. In het waterpaleis verving hij zelfs de officiële gids. Mogelijk dat hij het allemaal ter plekke bij elkaar verzon, maar wat niet weet, wat niet deert.
Het Kraton is de woonplek van de sultan. Deze is het best te vergelijken met onze koningin: veel poeha, geen macht. De poeha was allemaal te bezichtigen, geïllustreerd door een danseres, muziek en veel schilderijen enz. Het waterpaleis is een vorige woonplek van de sultan. Met maar liefst 3 zwembaden. Een van de zwembaden was alleen voor vrouwen. En dan gooide de sultan een bloem in het water en wie die het eerst te pakken had, kreeg toegang tot het privévertrek van de sultan. Ja ja… Heeft Beatrix eigenlijk een privézwembad?
De vogeltjesmarkt was precies wat het zegt en hadden we gauw gezien. Er werden overigens niet alleen vogeltjes verkocht (o.m. vechthanen), maar ook honden, katten, hamsters, ratten enz. Vervolgens werden we ook nog even afgeleverd bij een schaduwpoppenfabriekje en een zilverfabriekje. Bij het eerste kregen we een lang, maar bijzonder boeiend, verhaal te horen over welke symboliek er allemaal schuil gaat in de versiering van zo’n pop, erg filosofisch en spiritueel. Toen we de jongeman een fooi wilde geven weigerde hij: “Ik heb een salaris, geef maar aan iemand anders die het harder nodig heeft”. Behalve zijn verhaal vertellen, leefde hij er blijkbaar ook naar.
Het zilverfabriekje deed een beetje denken aan kinderarbeid. Acht uur per dag werd er daar gepriegeld. Ik zou helemaal gek worden. Behalve dit alles hebben we nog wel een mooi batik-kunstwerk weten te scoren; lekker makkelijk mee te nemen, want opvouwbaar….
Morgen naar hét hoogtepunt voor de boeddhisten, nl. de wereldberoemde Borobudurtempel. En daar gaan we op de fiets naar toe. Nee, niet met de becak, maar echt zelf fietsen….
-
03 Mei 2012 - 17:11
Linda:
Interessant allemaal weer! De foto van de spits is apart joh! Wat een drukte! Het lijkt wel een mierenhoop...
Veel plezier morgen op de fiets :-)
(Ik rij morgen naar Zwitserland, maar ook vanaf daar ga ik jullie blijven volgen!!!) -
03 Mei 2012 - 23:12
John:
Linda, heel veel plezier in Zwitserland! Loop niet in zeven ravijnen tegelijk, maar geniet van het wandelen.
Groetjes en tot over een paar weken! -
04 Mei 2012 - 07:13
Dori:
Hallo Ineke En John,
Al was dit een dag zonder een van te voren vast gestelde route, het maakt het niet minder interressant. Zoveel cultuur en natuur op één dag, wat wil een mens nog meer. En Ineke: in Duiven verhuren ze ook zo'n riskja, maar dan moeten we nog wel een chaffeur vinden. Oproepje doen?
hartelijke groet, Dori
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
