Trinidad, kermis en muziek

dag 10 en 11 - zaterdag 13 en zondag 14 januari

'n Kleine 200 km is het van Playa Larga naar Trinidad, onze volgende bestemming. En we hadden zowaar de meeste tijd een goede weg. "'n Goede weg" hier is een weg die bij ons nog altijd afgesloten zou worden, maar tot nu toe is het de beste weg die we hier meegemaakt hebben. Je moet geconcentreerd blijven rijden, want voordat je het
weet rijd je zo in een gat van soms wel 20 cm diep. Maar al met al waren we in ongeveer 3 1/2 uur op de plaats van bestemming, Trinidad. 'n Totaal andere stad dan Havana. Sowieso veel minder inwoners en het centrum is iets beter gerestaureerd. De wegen bestaan uit basaltkeien en lopen af naar het midden, zodat er een soort van greppel ontstaat. Op plaatsen zijn die stenen verzakt en ze liggen allemaal ongelijk. Gewoon lopen is hier dus al een flinke uitdaging, laat staan fietsen of zo. Op de smalle trottoirs moet je goed uitkijken, want op sommige plekken zijn er gewoon grote gaten 60 bij 40 cm en een halve meter diep. Het grootste deel van de binnenstad is
autovrij gemaakt. Er zijn wel veel fietstaxi's. Trinidad is gericht op het toerisme. Veel restaurantjes en barretjes. En muziek. Overal muziek, in de restaurantjes, maar ook gewoon buiten op straat. De sfeer is erg
levendig en vrolijk. Onze fietstaxitour, later die middag, bracht ons ook in andere wijken. Daar waren de huizen beduidend minder gerestaureerd, maar de levendigheid op straat was er wel. We hebben een staatswinkel bezocht en een en ander gehoord over de verdeling van het voedsel hier. Het eten kost hier vrijwel niets, 'n ei
bijvoorbeeld kost, omgerekend, ruim 'n halve eurocent. Maar de hoeveelheid die je mag kopen is beperkt. Er hangt een groot schoolbord met daarop precies per artikel het aantal dat per persoon gekocht mag worden. En alles wordt geregistreerd. Alleen de mensen die tot die bepaalde wijk behoren, mogen in de betreffende staatswinkel kopen. De hoeveelheid die gekocht mag worden is genoeg voor ongeveer 15 tot 20 dagen. Voor de overige dagen moeten mensen
op een andere manier aan hun voedsel zien te komen. Voor veel mensen in een toeristengebied lukt dat wel. 'n Fooi van één euro is al een kapitaal.
Zondag in Trinidad. Langzaamaan komt de stad weer tot leven, na een avond die bol staat van de muziek in alle straten. Even een blik naar binnen geworpen bij een katholieke kerkdienst, die zeer druk bezocht werd. 'n Wandeling door de straten buiten het kleine centrum levert ook weer een ander beeld op. De armoe is duidelijk beter zichtbaar dan in het centrum. Op veel plaatsen wordt ons gevraagd om geld, zeep, shampoo, pennen enz. Bij 'n klein schooltje werden we naar binnen gewenkt door een mannetje dat daar de boel bewaakte.
In ruil voor wat pennen mochten we de klaslokaaltjes in. Oud vervallen meubilair, een aftands schoolbord met een gat erin, maar wel een grote afbeelding van Che Guevara daarboven. Ter ere van een of ander feest was er in een buitenwijk een grote kermis opgebouwd. We hebben ons hier door een fietstaxi naar toe laten brengen. Het gebruikte materiaal was onthutsend. Alle attracties waren opgebouwd uit oud ijzer, waar een likje verf overheen was gehaald. Er was geen enkele vorm van veiligheid aangebracht. Als je niet uitkeek kon je zomaar de schommelende piratenboot tegen je hoofd krijgen. Maar het plezier was er niet minder om. Er was vanalles te doen. Behalve de "normale" attracties kon je er ook paardrijden. Met name tieners sprongen
het paard en lieten hun rijkunsten zien, de een nog stoerder dan de ander natuurlijk. Arme paardjes.... En motorrijden. Op kleine minimotortjes mochten de kinderen rondscheuren, dwars tussen de fietsende kleuters door. Om vervolgens op een stuk vrijgemaakte weg van zo'n 100 meter even helemaal los te gaan. En die dingen gingen hard. En dat alles zonder enige vorm van bescherming of wat dan ook. We hebben hier uren zitten toekijken wat er allemaal om ons heen gebeurde. We kwamen oren en ogen tekort. Op de terugweg naar het centrum nog even gekeken bij een school waarvan het hek openstond. Op het schoolplein de leus "Laten we allemaal worden zoals Che". De
klaslokalen maakten al een even desolate indruk als de lokaaltjes eerder die dag.
Op de wandeling terug veel levendigheid en activiteit op straat. 'n Hele familie die voor de deur van hun huis muziek aan het maken was en aan het dansen. Op een andere plek werd fanatiek domino gespeeld. Trinidad, een levendige en vrolijke stad. Totaal anders dan Havana, maar wel veel leuker.